پسر ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.....
ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺩﻭﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺣﯿﺎﻁ...
ﭘﺴﺮﮎ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﻭﺍﯾﺴﺘﺎﺩ....
ﻭ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻧﺮﻓﺖ....
ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﮐﺘﮑﺶ ﺯﺩ ..
ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ....
ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺷﮑﺶ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ :
ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻓﺮﺍﺭﮐﻨﻤﺎ ...
ﺗﻮﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮﺕ ﻧﺒﻮﺩ....

حسین (ع) واژه ای است که نه مرز جغرافیایی می شناسد، نه مرز فرهنگی و اعتقادی!

در حلقه عشق به حسین(ع) همه را راه می دهند .

محرم که می شود میفهمم چرا خمینی کبیر گفت : این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است . وقتی میبینم در هیئت های ابا عبدالله (ع) هر کسی به گونه ای خود را جای می دهد ، دلم قرص می شود که هیچ فرهنگی را یارای تهاجم به فرهنگ عاشورایی حسین(ع) نیست.

حتی آنهایی که برای وقت گذرانی به دسته ها و هیئات می آیند ، خود را کاندیدای شفاعت حسین(ع) و خاندان سخاوتمندش در این دنیا و آن دنیای دیگر می کنند.

به جز حسین (ع) و عشق به حسین(ع) چه کس و چه چیزی می تواند دیگ دلهای مردمان این دیار را با حرارت و اشتیاق ، بجوشاند و غیرت و پایمردی را در رگهای آنها تغلیظ و تکثیر نماید ؟

پی نوشت :

بارونه بارون

 چشمای گریون

این شبا گریه عادتم شده...

توی رویاشم

 کربلا باشم

برا یکی دو ساعتم شده...

دانلود مداحی بسیار زیبا از کربلایی جواد مقدم از اینجا (با لینک مستقیم)

توصیه میکنم حتما دانلود کنید.

پیکر مطهر و خونین بال دو شهید گمنام هشت سال دفاع مقدس  در شهر سودجان تشییع و خاکسپاری شد.

همزمان با سالروز وفات حضرت ام البنین (س) 4 اردیبهشت92، پیکرهای مطهر 2 شهید تازه تفحص شده در سودجان تشییع و به خاک سپرده شدند. این دو شهید گمنام 18ساله و 19 ساله هستند که در عملیات والفجر 8 منطقه فاو به شهادت رسیدند و چهارشنبه 92/02/04 پیکر مطهر این دو شهد از موزه دفاع مقدس حرکت و از شهرهای سورشجان،خوی،وانان،اسدآباد،هارونی،مرغملک گذشته و پس از وداع مردم با شهداء،  ساعت 11صبح در گلزار شهدای سودجان به خاک سپرده شدند.

سودجان شهری است در 60 کیلومتری غربی شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری با حدود 7000 نفر جمعیت.

گویش مردم این شهر ترکی متمایل به ایل قشقایی می باشد و فرهنگ خاص مردم آن نیز بیشتر متمایل به اذری زبانان و اندکی متاثر از همسایگان بختیاری خود بوده که سالهاست در میان آنان زیسته اند. که البته این تاثیر گذاری تا حدی در لباس پوشیدن اهالی این شهر علی الخصوص پیرمردان آن بارز تر است.

سودجان که در زمان جنگ تحمیلی روستایی کوچک با حدود 2000 نفر جمعیت بوده است، 45  نفر از جوانان و مردان شجاع خود را فدای ایران و انقلاب کرده که حدوداً یک درصد جمعیت آن زمان این روستا بوده و این برگ زرینی در سند افتخارات این شهر میباشد.

هم اینک نیز سودجان جزء شهرهای مذهبی و عالم پرور در استان شناخته میشود  که  روحانیون بلند مزتبه ای که در این شهر پرورش یافته اند و طلابی که هم اینک در حوزه های علمیه سراسر ایران مشغول تحصیل هستند و هیئات مذهبی متعدد و گرامیداشت ائمه در مراسمات مذهبی علی الخصوص محرم با شکوه این شهر گواهی بر این مدعاست.